agonia romana v3 |
Agonia - Ateliere Artistice | Reguli | Mission | Contact | ÃŽnscrie-te | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||||
Articol Comunităţi Concurs Eseu Multimedia Personale Poezie Presa Proză Citate Scenariu Special Tehnica Literara | ||||||
![]() |
|
|||||
![]() |
agonia ![]()
■ O clipă de intruziune ![]()
Romanian Spell-Checker ![]() Contact |
- - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 2009-12-09 | [Acest text ar trebui citit în espanol] |
Va llegando la hora de conseguir un nuevo oficio. No hay alimento.
Lagrimas, sudor, sangre y una o dos botellas de whisky barato, son los ingredientes para ingresar a els quatre gats. ¿los elementos de una sublime poesÃa? ¿de contemplar estupefacto una obra de Picasso? Quizá me he elegido, más de una vez, expectante de amaneceres curiosos, de luceros tristes y panorámicos, de la increÃble rebeldÃa del sol cuando sale por las mañanas; pero ¿cómo aliviar esta absurda enfermedad de contemplar las cosas bellas y no poderlas disfrutar como los demás? Va llegando la hora de conseguir un nuevo oficio. No hay cordura ni pensamiento. Me estoy hartando. Vueltas, vueltas y más vueltas, sin poder tan siquiera girar. Cada una de mis actuaciones, tremendamente irracionales, emocionales y pasionales, convierte cada uno de mis pasos en afanosos y torpes movimientos para salir de los infiernos que me he ido creando. De ahà las llamadas, los regalos, las canciones bellas, los estúpidos e inconscientes versos… el Hernán melodramático. Estoy sentado justo al borde de la cama. Contemplo el techo ¿tengo que aprender a ser un poco más fuerte? ¿acaso, a decir la verdad o a saber mentir, comenzando en el silencio sin terminar en el terror?... mi alma se desdobl; Se limita a contemplar una escena bastante triste y aburrida: un cuerpo inútil acostado sobre una cama. Muero de sed. Bebo de más. Va llegando la hora de conseguir un nuevo oficio. No hay palabras ni algún tipo de duración. Me mudaré a otro sitio. Me iré de esta ciudad. Pero ahora es de mi mismo, de mi pasión y mi pasado, de donde me quiero marchar. Las penas llegan siempre por torpeza. Siempre hay tiempo de ensuciarse, de portarse mal, de caminar y conocer desastrosamente: los infiernos a veces se vuelven tan habitables; no sé si sea el calor. El que actúa del todo, ya no actúa. Mientras tanto a la deriva… a la deriva. Sigue siendo un dÃa sin pasados mañana. Naufrago del olvido y el alcohol. Pero… ¿en la bahÃa nacerá una nueva vida? Va llegando la hora de conseguir un nuevo oficio…
|
||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|||
![]() | |||||||||
![]() |
Casa Literaturii, poeziei şi culturii. Scrie şi savurează articole, eseuri, proză, poezie clasică şi concursuri. | ![]() | |||||||
![]() |
Reproducerea oricăror materiale din site fără permisiunea noastră este strict interzisă.
Copyright 1999-2003. Agonia.Net
E-mail | Politică de publicare şi confidenţialitate